Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku w Nowych Skalmierzycach powoli organizowano polskie szkolnictwo. Wykorzystując istniejące poniemieckie budynki szkolne przy ulicy Kaliskiej, po uprzedniej rozbudowie przeznaczono je na szkołę powszechną. W roku 1929 rozbudowano jednopiętrowy budynek (dzisiejsze gimnazjum), powiększając go o kolejne sale dydaktyczne, pokój nauczycielski, kancelarię i salę gimnastyczną. W tym okresie obowiązki kierownika szkoły pełnili: Edmund Kaczmarek, Józef Jaracz, Wojciech Wójcicki. Ówczesną szkołę wspierała Opieka Rodzicielska (dzisiejsza Rada Rodziców), fundując meble, pomoce naukowe i księgozbiór biblioteczny (w 1937 roku zakupiono pierwszy radioodbiornik). W latach międzywojennych do szkoły uczęszczało corocznie około 700 uczniów.
W 1939 roku, w czasie okupacji, Niemcy zorganizowali w budynku szkoły obóz przejściowy dla wysiedlanych Polaków. Stąd wywożono ich autobusami do Ostrowa Wielkopolskiego, a dalej pociągami od obozów koncentracyjnych lub Generalnej Guberni. W tym czasie z klas usunięto ławki a na piętrze zorganizowano sale dla aresztowanych i sale przesłuchań. W kancelarii i pokoju nauczycielskim funkcjonowały biura administracji obozu. Pod koniec wojny Niemcy planowali wysadzenie budynku, jednakże szybka ofensywa wojsk radzieckich zniweczyła ten plan.
Po oswobodzeniu miasta, szkołę ponownie uruchomiono 10 lutego 1945 roku. Do szkoły zgłosiła się między innymi przerośnięta młodzież, która podczas okupacji nie uczęszczała do szkoły. Prowadzono dla niej naukę w trybie przyspieszonym, realizując w ciągu jednego roku co najmniej materiał dwóch poziomów. Kierownictwo szkoły powierzono ponownie Wojciechowi Wójcickiemu po jego powrocie z obozu. Kierownikiem szkoły w latach powojennych był także Franciszek Ratajczak (?). Do pracy wracali przedwojenni nauczyciele m. in. M. Brylńska, M. Szymańska, I. Czubak. W 1947 roku dokonano remontu szkoły, uzupełniono wyposażenie.W latach 1948-1950 w budynku szkoły odbywały się zajęcia Oddziału Państwowego Liceum i Gimnazjum dla Dorosłych w Ostrowie Wielkopolskim. Absolwenci otrzymali zaświadczenia promocyjne równoznaczne ze świadectwem ukończenia gimnazjum ogólnokształcącego (,,mała matura”). Przez długie powojenne lata Szkoła Podstawowa przy ulicy Kaliskiej była siedzibą dla: Szkoły Podstawowej dla Dorosłych z oddziałami klas V-VII oraz kursów dla dorosłych z zakresu szkoły podstawowej. Z obu tych form nauczania korzystały głównie roczniki, których obowiązek szkolny przypadł na lata okupacji.
W latach pięćdziesiątych szkołę włączono w program działań socjalistycznych poprzez organizowanie licznych czynów społecznych, ściślejszą kontrolę, obchody świąt komunistycznych, podporządkowanie szkolnego harcerstwa. Na początku lat pięćdziesiątych XXw., w budynku odbywały się zajęcia lekcyjne Zasadniczej Szkoły Zawodowej Kolejowych Zakładów Nawierzchniowych.
W 1957 roku funkcję zastępcy kierownika otrzymał znany w środowisku p. Czesław Grzelak. W 1960 roku państwo Galbierczykowie organizują teatrzyk kukiełkowy , obok istniejącego już kółka teatralnego, recytatorskiego, artystycznego i robót ręcznych. Od momentu wyzwolenia do roku 1962, działała w Nowych Skalmierzycach jedna szkoła przy ulicy Kaliskiej, która obejmowała swoim zasięgiem uczniów z Nowych Skalmierzyc, Boczkowa, Gniazdowa i Węgier. W ostatnim roku pracy przed podziałem w szkole uczyli: St. Lesień, Cz. Grzelak, Wł. Boroch, M. Boroch, W. Galbierczyk, A. Stefaniak, J. Rogalka, D. Spławska, St. Szymczak, S. Przybyła, M. Jankowska, T. Kaczmarek, M. Skrzypczak, W. Błaszczyk, E. Szukalska, L. Tokarzewska, M. Brylińska. W tym okresie do szkoły uczęszczało około 900 uczniów.
Od 1 września 1962 roku Nowe Skalmierzyce podzielono na dwa obwody szkolne i wybudowano drugą szkołę przy ulicy Okólnej (tysiąclatkę). W latach 1962-1973 w budynku szkoły mieściła się Szkoła Podstawowa nr 1. 1 września 1973 roku w Nowych Skalmierzycach powstała Zbiorcza Szkoła Gminna z bazą lokalową w budynkach szkolnych przy ulicy Kaliskiej i Okólnej. W budynku przy ulicy Kaliskiej odtąd odbywali naukę uczniowie najpierw klas I-IV, później I-III (w momencie wyżu demograficznego) aż do 1999 roku.
Gimnazjum w Nowych Skalmierzycach funkcjonuje od 1 września 1999 roku, zgodnie z ustaleniami Ustawy o Oświacie. Posiada samodzielną siedzibę przy ulicy Kaliskiej 52. Gmach budynku jest konsekwentnie modernizowany i rozbudowywany. W ciągu ostatnich trzech lat powierzchnia dydaktyczna zwiększyła się dwukrotnie. Zakończono ostatecznie prace przy budowie części świetlicowo- jadalnej oraz sali gimnastycznej. Gimnazjum w Nowych Skalmierzycach jest placówką oświatową świadczącą usługi uczniom i środowisku. Szkoła kształci młodzież poprzez rozwijanie umiejętności niezbędnych do funkcjonowania w dynamicznie rozwijającym się świecie; uczy rozumieć świat i aktywnie rozwiązywać problemy, przygotowuje do dalszego zdobywania wiedzy.
Nauczyciele to profesjonaliści o wysokich kompetencjach, którzy aktywnie uczestniczą w organizowaniu procesu dydaktycznego i zajęć pozalekcyjnych. W gimnazjum działają: Klub Europejczyka, chór szkolny, zespół fletów prostych, zespół taneczny, klub sportowy. Wydawana jest gazetka szkolna ,,Gimpresska". Swoje uzdolnienia i predyspozycje uczniowie rozwijają także korzystając z szerokiej oferty kółek zainteresowań: teatralnego, kabaretowego, informatycznego, chemicznego i plastycznego. Gimnazjum realizuje również program współpracy na rzecz Unii Europejskiej Sokrates Comenius. W 2002 roku gimnazjum uzyskało tytuł ,,Szkoły z klasą", 23 l istopada 2007 otrzymało tytuł ,,Szkoły uczącej się". W planowaniu szkoła uwzględnia opinie i oczekiwania uczniów, rodziców oraz środowiska lokalnego. Tworzy mechanizmy stałej kontroli jakości usług. Gimnazjum posiada dwa programy autorskie oraz księgę jakości. Szkoła uzyskuje dobre efekty dydaktyczne, co potwierdziły wyniki państwowego egzaminu gimnazjalnego. Od października 2004 roku do 10 września 2005 roku. gimnazjum realizowało procedury związane z wyborem patrona.
Składamy serdeczne podziękowania p. Marii Boroch za pomoc w uzupełnieniu historii budynku naszej szkoły.
